گروه بین‌الملل: آیت‌الله قائم‌مقامی گفت: با توجه به گذشت نیم قرن از حضور شیعیان در اروپا، هیچ تشکل رسمی و یا سازمان مرکزی برای آنان در این منطقه وجود نداشت، بر این اساس یکی از بزرگترین مشکلات شیعیان در اروپا فقدان هویت سازمانی بود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، تاریخچه ادیان در اروپا نشان می‌دهد که یهودیان و مسیحیان با مهاجرت به اروپا و با حضوری سازماندهی شده توانستند در مدت زمان اندکی از اعضای اصلی جامعه خود به شمار آیند حال آنکه حضور سازماندهی شده مسلمانان در شکل مؤسسات اجتماعی در اروپا سابقه طولانی ندارد و اوج حضور و فعالیت آنان به حدود ۶۰ سال اخیر برمی‌گردد.
برادران اهل سنت در روند حضور در اروپا به صورت نهادینه و تشکیلاتی سابقه طولانی‌تری نسبت به شیعیان دارند و آنان طی این سال‌ها در تعامل با جامعه اروپا تجربیات زیادی به دست آورده‌اند؛ اما نخستین حضور رسمی شیعیان در این بخش از جهان به زمان تأسیس مسجد و مرکز اسلامی هامبورگ در سال ۱۹۶۵ میلادی (۱۳۴۳ هجری) برمی‌گردد. در راستای تقویت حضور پیروان اهل بیت(ع) در اروپا تشکل‌های دیگری همچون اتحادیه اروپایی اسلامی علما و تئولوگهای شیعه و مجلس اسلامی شیعیان آلمان نیز شکل گرفت که نقش مهمی در نشر و ترویج آموزه‌های مکتب اهل بیت(ع) ایفا کردند.
با توجه به اهمیت شناخت این تشکل‌های شیعی خبرگزاری ایکنا با آیت‌الله سیدعباس حسینی قائم‌مقامی، مدیر سابق مرکز اسلامی هامبورگ که در طول سال‌های حضور خود در اروپا در تأسیس اتحادیه اروپایی اسلامی علما و تئولوگهای شیعه نقش مهمی داشت، گفت‌و‌گویی به منظور معرفی این مرکز انجام داد.
آیت‌الله قائم‌مقامی گفت‌و‌گو را این گونه آغاز کرد؛ با توجه به گذشت نیم قرن از حضور شیعیان در اروپا، بر خلاف برادران اهل سنت و دیگر اقلیت‌های دینی، هیچ تشکل رسمی و یا سازمان مرکزی برای شیعیان در این منطقه وجود نداشت، بر این اساس یکی از بزرگترین مشکلات شیعیان در اروپا فقدان هویت سازمانی بود، به همین جهت همیشه در ضمن دیگران مورد توجه قرار می‌گرفتند.
اتحادیه اروپایی علما و تئولوگهای شیعه چگونه شکل گرفت؟
وی با بیان اینکه در جامعه اروپایی تا زمانی که سازمانی رسمی و فراگیر وجود نداشته باشد هویت اجتماعی اقلیت‌ها تثبیت شده نیست، عنوان کرد: علی‌رغم موانعی که بود و با تلاش‌هایی که انجام شد یک سازمان مرکزی با عنوان «اتحادیه اروپایی اسلامی علما و تئولوگهای شیعه» ویژه شیعیان در کل اروپا در سال ۲۰۰۵ به ثبت رسید؛ چراکه سال‌ها بود مسئولان و بخش‌های مختلف جامعه اروپایی، مسئله بحران ارتباط با اقلیت‌ها را مورد توجه جدی قرار داده و درصدد حل آن برآمده بودند.
مدیر سابق مرکز اسلامی هامبورگ تصریح کرد: حرف آنان این بود که ما این پراکندگی در سخن‌گویی را بر نمی‌تابیم و برای ما باید مشخص باشد که با چه کسی مواجه هستیم و چه نهادی این اقلیت‌ها را نمایندگی می‌کند. لذا، از ما انتظار داشتند تا از طریق یک سازمان واحد و مرکزی با آنها ارتباط برقرار کنیم تا بتوانند هم مطالبات‌شان را مطرح کنند و هم امتیاز بدهند.
آیت‌الله قائم‌مقامی ادامه داد: گرچه مرکز اسلامی هامبورگ یک مرکز شناخته شده و معتبر بوده و هست؛ اما هیچ‌گاه رسما نمی‌توانست به‌عنوان سخنگو و نماینده رسمی کل جامعه شیعی عمل کند، بنابراین وجود چنین اتحادیه‌ای لازم بود تا گام نخستین و اصلی برای هویت‌بخشی اجتماعی به شیعیان در جامعه اروپایی برداشته شود.
وی با اشاره به عضویت نمایندگانی از کشورهای مختلف اروپا همچون انگلیس، آلمان، فرانسه، نروژ، سوئد، دانمارک، هلند، اتریش و ... در این اتحادیه، اظهار کرد: در حال حاضر نمایندگانی از کل اروپا در اتحادیه اروپایی اسلامی علما و تئولوگهای شیعه عضو هستند و این اتحادیه قانونا حق دارد که در هر یک از این کشورها شعبه‌ای داشته باشد.
این عالم دینی افزود: مرکز اسلامی هامبورگ به‌عنوان یک مرکز اسلامی نقش سازمانی و رسمی در تأسیس اتحادیه اروپایی اسلامی علمای شیعه نداشت؛ اما سابقه، نفوذ و کاریزمایی که این مرکز و مدیریتش دارد و به‌ویژه با توجه به ارتباطی رسمی که از ابتدای تأسیس با نهاد مرجعیت داشته است، موجب شده که به‌صورت دموکراتیک و طی روندهای قانونی، مدیر این مرکز از سوی اعضای اتحادیه اروپایی علمای شیعه به‌عنوان رئیس این اتحادیه برگزیده شود که این مسئله امکان بسیار منحصر به فردی را در اختیار مدیریت مرکز قرار داده تا بتواند فرصت‌هایی را برای معرفی اسلام اصیل یعنی همان اسلام معتدل و عقلانی ایجاد کند.
مدیر سابق مرکز اسلامی هامبورگ در پایان یادآور شد: گرچه این اتحادیه به‌عنوان سازمان مرکزی شیعیان در اروپا تأسیس شد و قانونا هویتی مستقل از مرکز اسلامی هامبورگ دارد، اما باید گفت همچنان این مرکز جایگاهی مهم در نشر تفکر ناب اسلامی و به‌صورت مشخص شیعی دارد.
لینک منبع خبر:
http://www.iqna.ir/fa/news/3470011/چرایی-شکل‌گیری-اتحادیه-اروپایی-علما-و-تئولوگهای-شیعه